در دنیای امروزی، ارزش داراییهای فکری شرکتهای بزرگ و پیشرو، بسیار بیش از داراییهای فیزیکی است و به همین دلیل نمیتوان از ارزشگذاری آنها غفلت نمود. از طرفی ارزشگذاری داراییهای فکری، امری جدید و البته بسیار پیچیده است، چراکه بایستی برای یک دارایی معنوی، ارزش مادی تعیین نمود. به طور کلی برآوردِ اختلاف میان منفعت حاصل از یک دارایی فکری (مانند اختراع و فناوری) و ریسک و هزینهی آن را ارزشگذاری دارایی فکری گویند، بدین معنا که هرچه سود آن دارایی فکری بیش از ریسک آن باشد، آن دارایی ارزش بیشتری دارد. ارزشگذاری داراییهای فکری، ابزاری قدرتمند در فرآیندهای تصمیمگیری و سیاستگذاری برای مواردی چون تخصیص منابع و بودجه و اولویت بخشی به برنامهها و پروژههای تحقیقاتی و اجرایی است.